Ακμή:

Χαρακτηρίζεται από φλεγμονή των σμηγματογόνων αδένων. Το εξάνθημα ποικίλλει (φαγεσώρες, βλατίδες, φλύκταινες, κύστες). Εμφανίζεται σε πρόσωπο, λαιμό, ράχη, γλουτοί, βραχίονες.

Αιτιολογία: Κληρονομικότητα, ενδοκρινικές διαταραχές. Στο αναερόβιο μέρος των σμηγματογόνων αδένων ανευρίσκονται βακτήρια που παράγουν λίπασες σχετιζόμενες με την παθογένεια της ακμής γιατί μέσω αυτών παράγονται ελεύθερα λιπαρά οξέα που προκαλούν την αποφρακτική βλάβη της ακμής και ενισχύουν τη φλεγμονή μέσα και γύρω από τον αδένα.

Ηλικία: από 13-19 συνήθως. Υπάρχουν όμως περιπτώσεις που φτάνουν μέχρι το 40ο έτος της ηλικίας.

Ορμόνες: 60-70% των γυναικών παρατηρούν επιδείνωση 1 εβδομάδα περίπου πριν την έμμηνο ρύση.

Τα αντισυλληπτικά έχουν ένα καλό αλλά περιορισμένο αποτέλεσμα στην ακμή.

Διατροφή: Δίαιτα σε χαμηλά λιπαρά ελαττώνει την έκκριση σμήγματος είτε πρόκειται για παχύσαρκους, είτε για άτομα με κανονικό βάρος. Επίσης βοηθούν οι σαλάτες, τα φρούτα και το νερό.

Περιβάλλον: Ο ήλιος βελτιώνει την ακμή (αντιμικροβιακή δράση της UVB στην επιφάνεια του δέρματος και στο σμηγματογόνο αδένα. Επίσης με την έντονη απολέπιση ξεμπλοκάρονται οι πόροι) σε ένα ποσοστό περίπου 60%. υπάρχει και ένα ποσοστό περίπου 20% που επιδεινώνεται και τέλος ένα 20% που παραμένει σταθερό. Το stress κατά κανόνα επιδεινώνει την ακμή λόγω υπερέκκρισης σμήγματος μέσω παρασυμπαθητικού.

Οι συνηθέστερες μορφές ακμής είναι η κοινή ακμή, ακμή από καλλυντικά, ιατρογενής (κορτικοστεροειδή), τροπική, επαγγελματική ακμή (η σοβαρότερη μορφή ακμής και η πιο δύσκολα αντιμετωπίσιμη). Η Διαφορική διάγνωση θα γίνει από μολυσματική τέρμινθο, ομαλές νεανικές μυρμηγκιές, σμηγματικά αδενώματα, ροδόχρου ακμή.

Θεραπεία: Η θεραπεία περιλαμβάνει τοπική (κρέμες, τζελ, λοσιόν) αλλά και συστηματική per os. αγωγή με αντιβιοτικά, αντισυλληπτικά ή ρετινοειδή. Επίσης, laser εφαρμογές ή peelings (TCA, γλυκολικά) ή εμφυτεύματα (fillers) για γέμισμα ουλών σε περίπτωση που πρόκειται για τον τύπο των εμβαθύνσεων.