Κακοήθεις Όγκοι του Δέρματος:

Είναι το βασικοκυτταρικό, το ακανθοκυτταρικό και το κακοηθές μελάνωμα.

Α) BCE (ΒΑΣΙΚΟΚΥΤΤΑΡΙΚΟ)
Τα κύτταρά του μοιάζουν με τη βασική στοιβάδα της επιδερμίδας, εξ’ ου και το όνομά του. Εμφανίζεται σε πρόσωπο και λαιμό αλλά και σε μη εκτεθειμένες περιοχές, και συνήθως σε ουλές από εγκαύματα, ατροφία από ακτινοβολία. Εμφανίζεται σαν βλατίδα μικρή αφοριζόμενη από το γύρω δέρμα, με υπερκείμενα χείλη και διελαύνεται σε ευρυαγγείες. Αναπτύσσεται σε έκταση και σε βάθος βραδέως και καταστρέφει τους ιστούς, χόνδρους, μύες, οστά ακόμα και μήνιγγες.

Θεραπεία: καυτηριασμός (≤ 5cm), χειρουργική εξαίρεση, ακτινοθεραπεία (σε ηλικιωμένους), κρυοθεραπεία και ιμμικουϊμόδη πρόσφατα.

Β) SCC (ΑΚΑΝΘΟΚΥΤΤΑΡΙΚΟ)
Συνηθισμένος κακοήθης όγκος της επιδερμίδας. Οφείλεται στην αθροιστική δράση των υπεριωδών ακτίνων γι’αυτό το βλέπουμε σε φωτοεκτεθειμένα μέρη και σε άτομα που εκτίθενται πολύ στον ήλιο και ανοιχτόχρωμα άτομα. Επίσης μπορεί να αναπτυχθεί τοπικά σε σημεία που δρουν χρονίως χημικοί παράγοντες (πίσσα) ή σε έδαφος παλιάς ουλής και σε ανοσοκατασταλμένους. Μπορεί να εμφανίζεται στο άνω χείλος, πρόσωπο, χέρια σαν μια σκλήρυνση ή μυρμηγκιώδης βλάβη ή οζίδιο που εξογκώνεται. Οι μεταστάσεις γίνονται στους λεμφαδένες.

Θεραπεία: χειρουργική εξαίρεση, ακτινοβολίες. Παρακολούθηση ανά τρίμηνο για 5 χρόνια μετά την αφαίρεσή του.

Γ) ΚΑΚΟΗΘΕΣ ΜΕΛΑΝΩΜΑ
Σημαντικό ρόλο παίζει η έκθεση στον ήλιο. Στα σκουρόχρωμα άτομα είναι γενικά λιγότερο συχνό γιατί προστατεύονται από τη μελανίνη. Ανάπτυξη ενός μελανώματος σε προϋπάρχοντα σπίλο, συμβαίνει σχεδόν σε 50% των περιπτώσεων. Τα τελευταία χρόνια αυξάνεται συνεχώς η επίπτωση του μελανώματος. Πολύ σημαντική είναι η πρώιμη διάγνωση. Πρόδρομες μορφές του Κ.Μ είναι η κακοήθης φακή του Hutchinson (Lentigo Maligna), οι συγγενείς μελανοκυτταρικοί σπίλοι και οι δυσπλαστικοί σπίλοι.